Πως μπορεί ένα βιβλίο να σε κάνει να νιώθεις ότι παρακολουθείς ένα φιλμ νουάρ; Πως γίνεται ο αναγνώστης να χαθεί μέσα στις απρόβλεπτες σκηνές μιας Χιτσκοκικής ιστορίας, γραμμένη από την ασύλληπτη πένα του Γάλλου Πιερ Λεμέτρ; Γίνεται! Και γίνεται όταν πιάσε ις στα χέρια του το νέο αριστούργημα του Γάλλου συγγραφέα «Αλέξ». Ερωτηματικά και θαυμαστικά…

Διάβασα το μυθιστόρημα του αγαπημένου φίλου συγγραφέα, σκηνοθέτη και πολλά άλλα, Στέλιου Στυλιανού και ένιωσα ότι αυτό κάπου το έχω ξαναζήσει. Όχι βέβαια την εξιστόρηση που είναι η ιδιαίτερη και πρωτότυπη ζωή της Μύριαμ ή Μιχριμπάν όπως μετονομάστηκε, αλλά τον τρόπο που η ιστορία της χώρας μας επαναλαμβάνεται. Τον τρόπο που παραδίδεται στους «συμμάχους» της,…

Και ποιο παιδί δεν θα ήθελε να πετάξει πάνω την πλάτη ενός δράκου; Εγώ πιστεύω πως όλα. Έτσι λοιπόν σαν παιδί κι εγώ, βούτηξα με πολύ τόλμη και θάρρος στην πλάτη του Φρόνη και των άλλων δράκων και πέταξα στα βουνά και τους γκρεμούς της Καρπάθου. Στον μοναδικό τόπο που απέμεινε ζωή μετά τον τρομερό…

Τελικά η μοναξιά κάνει για τους μοναχούς; Τους καλογέρους δηλαδή; Κι αν δεν κάνει τότε τι σόι καλόγεροι και μοναχοί είναι; Αν κάνει τότε γιατί επιζητούν τη συντροφιά; Μπερδευτήκατε; Εγώ όχι. Απλά διάβασα τη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη «Η δεξιά τσέπη του ράσου». Όταν η αδελφή μου, μου πρότεινε το βιβλίο , σκέφτηκα ότι θα έμπαινε…

Έπιασα το βιβλίο του αγαπητού και «συγκάτοικου» μου Αλέξανδρου με χαρά. Χαρά που πηγάζει από την πρώτη στιγμή που γνώρισα τον κύριο Νίκα, όταν με αγκάλιασε με χαμόγελο και αληθινή φιλία στην περσινή παρουσίαση του πρώτου μου μυθιστορήματος «Το παράθυρο της Νεφέλης». Έχοντας διαβάσει τα δυο προηγούμενα βιβλία του «Κάθε 29 του Φλεβάρη» και το…

Κόντευε τέσσερις το πρωί όταν γύρισα την τελευταία σελίδα της Ιόλης της Μαρίας Τζιρίτα. Σκέφτηκα πρώτα με το συναίσθημα, να την πάρω τηλέφωνο να την ξυπνήσω μέσα στα άγρια χαράματα. «Δεν είναι συνετό» ξανασκέφτηκα με τη λογική όπου τελικά υπερίσχυσε, παρότι γνώριζα ότι θα μου το συγχωρούσε. Είχα ενθουσιαστεί και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Άσε…